.png)
Jaren heb ik mezelf te dik gevonden. In elke ruit en in elke spiegel, zag ik alleen hoe dik ik was. Wanneer ik een foto of een filmpje van mezelf zag, schaamde ik me dood.
Echt naar mezelf kijken, naar mijn lichaam, kon ik toen niet. Omdat ik walgde van mezelf. Ik vond mezelf te dik en was teleurgesteld in mezelf en vooral ook boos dat ik niet gewoon wat dunner kon zijn.
Ik had het daarnaast ook mentaal zwaar op dat moment, omwille van problemen in mijn naaste omgeving. En dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat ik zéér streng en fanatiek ben beginnen sporten, kcal tellen, ...
In het begin was ik zo fier op mezelf. Ik viel meerdere kg's af en was super fit. Maar al snel ging ik in overdrive en moest het allemaal nog extremer. Nog minder kcal eten en nog meer kcal verbranden met sport. Elke hap noteerde ik in een schriftje en elke stap, sprong, oefening werd in rekening gebracht. Mijn doel? Elke dag zoveel mogelijk in het min geraken.
Ik at zo weinig mogelijk kcal, en plande op voorhand wat ik wanneer zou eten zodat ik er niet over kon gaan. Ik rekende de dag voorheen alles uit, zodat ik er niet meer over hoefde na te denken als ik honger kreeg. Wanneer ik 1 000 kcal at, was het mijn doel om er minstens 1 000 te verbranden d.m.v. sport en bij voorkeur meer.
Ik ging van een maat S/M, naar een S, XS, tot zelfs de kleinste maat te groot werden ik een sluitspeld nodig had om mijn broek op te houden. Mijn gewicht daalde van 65 kg, naar 47 kg op mijn diepste punt.
Het enige waar ik nog mee bezig was (élk uur van de dag!) was calorieën. Ik ging ook minstens 3x/dag op de weegschaal staan en op den duur zelfs na elke maaltijd, om te checken of ik niet te veel was bijgekomen. Ik hield alles nauwgezet bij in datzelfde schriftje en liet niets aan het toeval over.
En pas op, ik was top-fit. Ik liet zelfs een conditietest doen, waaruit bleek dat ik het lichaam van een topsporter had. Geen grammetje vet, veel spieren, zeer goede uithouding,... De persoon die de test afnam, vroeg me zelfs wat ik deed van sport en complimenteerde mij dat ik mezelf zo had afgetraind.
Maar als je eens zou geweten hebben hoe ongezond het er in mijn hoofd aan toeging. Mijn negatieve zelfkritiek, niets was goed genoeg, altijd meer,... Ik had zelfs geen maandstonden meer, omdat mijn vetpercentage zo laag was dat mijn lichaam niet in staat zou zijn geweest om een kind te dragen.
Hoewel ik van buitenaf dus het perfecte lichaam leek te hebben. Dat perfect voldeed aan de maatschappelijke normen van hoe onze samenleving ons heeft geleerd dat we er als vrouw horen uit te zien. Was ik alles behalve gelukkig. Ik voelde mij nog steeds dik en vond mezelf nog steeds niet goed genoeg. En de problemen in mijn omgeving werden er ook niet beter op.
Wanneer we uit eten gingen, kreeg ik gigantisch veel stress wanneer de menukaart niet online stond waardoor ik niet op voorhand kon uitrekenen wat de beste keuze was (lees: het gerecht met het minste kcal).
Ik verzon allerlei smoesjes om onopgemerkt maaltijden over te kunnen slaan. Door bijvoorbeeld pas af te spreken na het eten, zodat ik kon zeggen dat ik thuis al gegeten had.
Ik zat vast in een mentale oorlogsstrijd met mezelf en mijn omgeving. Bij de start van die periode, was ik 17 jaar oud en dus volop mijzelf aan het ontdekken. Aan het uitzoeken wie ik ben, wat ik wil in mijn leven, waar ik voor sta,... Die negativiteit zorgde er dus voor dat ook mijn zelfbeeld naar beneden werd gehaald en op den duur ga je gaan geloven wat ze jou dag-in-dag-uit vertellen. Dat je niet goed genoeg bent, dat je dom bent, dat je niet goed bezig bent, ... Deze hele periode heeft zo'n 4-tal jaar geduurd en heeft een grote impact gehad op mijn ontwikkeling als persoon.
Ik heb momenten gehad dat ik heel diep zat en zeer donkere gedachten had, maar gaandeweg heb ik een manier gevonden om mijn leven terug in handen te nemen en vooruit te kijken.
De eerste jaren nadat ik het huis uitging, heb ik regelmatig flash-backs gehad en angstaanvallen. Maar uiteindelijk heeft het mij gemaakt tot de persoon die ik vandaag ben en ben ik er sterker uitgekomen.
Gaandeweg heb ik mijn negatieve gedachten leren herkennen en mezelf ervan leren distantiëren. Die negatieve stem, kwam namelijk niet van mezelf. Het was een overblijfsel van wat ik in het verleden te horen heb gekregen, waardoor mijn hersenen het als voor waar zijn gaan aannemen.
Maar die gedachten en realiteit, pasten niet binnen de toekomst die ik voor mezelf wou. Ik had bovendien al genoeg tijd verloren aan die mentale oorlogsstrijd van toen.
Op een bepaald moment zag ik heel duidelijk dat aandacht geven aan die negatieve gedachten, mij niet vooruit zou helpen. En er alleen voor zou zorgen dat ik nog meer tijd verlies aan mijn verleden. Tijd en energie die ik dan niet kan steken in het creëren van mijn toekomst.
Wat heb ik hieruit geleerd en wat kun jij hieruit leren?
1) Afvallen en minder wegen, maakt jou niet gelukkig(er)
Het cijfer op de weegschaal is zó ongelooflijk nietszeggend. Vandaag de dag begrijp ik niet meer waarom ik toen zo vaak op die verdomde weegschaal ging staan en dat toestel de kracht gaf om mijn zelfwaarde en geluk te bepalen.
Wat niet wil zeggen dat je jezelf niet mag wegen om je vooruitgang bij te houden. Maar kijk verder dan dat cijfer. Kijk naar jouw vetpercentage en spiermassa. Want als je snel afvalt, is de kans groot dat je vooral spieren verbrandt. Wat ervoor zorgt dat je hoe langer hoe minder kcal zult moeten eten om te blijven afvallen en op gewicht te blijven.
Want vet is opgeslagen energie en vraagt dus weinig tot geen energie (kcal) om te blijven bestaan. Spieren daarentegen hebben energie (kcal) nodig om zichzelf op te bouwen.
Wanneer je spiermassa daalt, stijgt je vetpercentage waardoor je metabolisme daalt en je steeds minder moet eten om je resultaat te behouden. En dan hebben we het nog niet over de eetbuien die je creëert omdat je lichaam simpelweg alles op alles zet om jou toch maar aan het eten te krijgen.
Afvallen, gaat jou dus op geen enkele manier op lange termijn écht gelukkig maken. Kortstondig misschien, telkens wanneer de weegschaal een lager gewicht aangeeft. Maar dat gevoel verdwijnt al snel en dan blijft alleen jouw innerlijke strijd met kcal, voeding, je zelfbeeld, ... over.
Denk maar eens na over wat je allemaal zou kunnen doen, mocht je je energie niet hoeven te steken in je zorgen maken over je eten, wat je wel of niet hoort te eten, waarom je niet afvalt, negatieve gedachten, uitstelgedrag, faalangst, twijfelen over jouw outfit omdat je je nergens goed in voelt en 10 outfits moet aan- en uittrekken voordat je naar buiten kunt, ....
Wil je hier graag meer over leren? Check mijn personal trainingspakketten of plan een gratis en vrijblijvende kennismaking in!
2) Jouw gedachten, hoeven jouw leven niet te bepalen
Iedereen heeft gedachten. Zowel positieve als negatieve. Letterlijk ie-der-een! Hét belangrijkste, is dat je leert dat jij jouw gedachten kunt sturen en zélf kunt kiezen aan welke gedachten je aandacht besteed en welke je links laat liggen omdat ze niet passen bij jouw toekomstvisie voor jezelf.
Jouw gedachten zijn heel krachtig en vormen jouw zelfbeeld, leven en realiteit.
We leven namelijk elk in onze eigen realiteit die we voor onszelf creëren door de keuzes die we maken en de dingen die we meemaken. Jij ziet iets zo, een ander ziet het zo. Maar het ene is niet per se beter dan het andere.
Je kunt je eigen realiteit ook steeds aanpassen, door jouw gedachten aan te passen en je mindset te veranderen. Dat heet dan "persoonlijke ontwikkeling", "persoonlijke groei".
Want overtuigingen zoals: "ik ben altijd zo geweest", "ik heb slechte genen", "het zit in de familie", "ik weet van niet beter", .. kloppen helemaal niet. Dankzij de neuroplasticiteit van onze hersenen kunnen we onze manier van denken, onze gedachten én onze realiteit altijd herprogrammeren!
Jouw verleden en jouw (negatieve) gedachten, hoeven dus jouw toekomst niet te bepalen. Die heb jij helemaal zelf in handen. De keuzes die je vandaag maakt, liggen mee aan de basis van jouw toekomst van morgen.
3) Je bent niet verantwoordelijk voor wat jou overkomt, maar wél voor hoe je ermee omgaat
Je kunt er niet altijd aan doen dat bepaalde dingen jou overkomen of dat je in vervelende situaties terechtkomt waar je niet om gevraagd hebt. Maar that's life. Iedereen komt zo'n dingen tegen en je bent heus niet de enige die ooit door een lastige situatie is geploeterd.
Kruip niet in een slachtofferrol, maar neem ownership en neem controle over dat wat je wél nog kunt controleren. Namelijk hoe je omgaat met de situatie, hoe je reageert.
Want niemand kan voor jou beslissen wat je zegt, voelt of doet. De situatie kan er wel invloed op hebben, maar jij kiest nog steeds aan welke gedachten je aandacht geeft en welke acties je onderneemt.
4) Het is niet jouw verantwoordwoordelijkheid om aan andermans verwachtingen te voldoen
Deze vind ik héél belangrijk! Andermans verwachtingen, zijn simpelweg andermans verwachtingen. Het enige waar jij energie in moet steken, is het voldoen aan je eigen verwachtingen. Je eigen doelen bereiken, je eigen geluk maken.
Als je constant je best doet om een ander gelukkig te maken of steeds jezelf voorbijloopt in de hoop dat de andere jou eindelijk zal aanvaarden, graag zal zien, ... zul je nooit gelukkig zijn en nooit genoeg zijn.
Steek je energie niet in diegene die jou niet aanvaarden voor wie je bent. Verander jezelf niet voor zij die jouw "perfectly imperfecte" zelve niet graag kunnen zien. Als zij een probleem hebben met wat jij doet, met de keuzes die jij maakt, met de richting die jij geeft aan je leven. Dan is dat hun probleem.
En da's oké. Anderen mogen het oneens zijn met hoe jij je leven ziet. Het is dan ook jouw leven en niet dat van hen. Jij zult ongetwijfeld ook punten kunnen benoemen uit hun leven waar jij je minder in kunt vinden. Maar da's geen reden om iemand naar beneden te halen of het gevoel te geven dat hun manier minderwaardig is en ze daarom niet goed genoeg zijn.
Respect is key!
Respecteer een ander in hun beslissingen, maar verwacht datzelfde respect ook terug van hen als het op jouw beslissingen over jouw leven aankomt. En als je voelt dat het slechts eenrichtingsverkeer is, waarbij jij telkens moet inbinden en ja-knikken om de ander tevreden te stellen? WALK AWAY!
5) Je verdient liefde! Ook wanneer je nog niet staat waar je wil staan.
Laat je door niets of niemand wijsmaken dat je nog niet goed genoeg, mager genoeg, fit genoeg, slim genoeg, ... bent om liefde te krijgen en gelukkig te zijn. Ook niet door jezelf!
Je verdient altijd liefde en zelfrespect. Want perfectie bestaat niet. Dus als je nu niet gelukkig kunt zijn met jezelf, zul je het nooit zijn. Dit klinkt misschien negatief, maar dit betekent eigenlijk dat: omdat perfectie niet bestaat, elk moment perfect is om jezelf graag te leren zien en grenzen te stellen voor jezelf en anderen.
En hoewel je niet op je perfecte lichaam of leven moet wachten om gelukkig te zijn en jezelf graag te zien. Betekent dit niet dat je dan maar gewoon moet aanvaarden dat je niet goed in je vel zit, dat je niet meer gelukkig bent in je relatie, dat je geen energie meer krijgt uit jouw job,... Het gaat er vooral om dat je aanvaard waar je vandaag staat en vanuit een positieve vibe vooruit kijkt, aan jezelf werkt en doelen stelt.
Je mag dus in de tussentijd nog steeds als doel hebben dat je fitter wil worden, je vetpercentage wilt verlagen, een andere job wilt, ... maar in de tussentijd mag je alvast van jezelf houden voor wie je vandaag bent.
Je gaat je vriendin, partner of kind toch ook niet laten vallen en stoppen met hem/haar graag te zien tot hun leven terug perfect is? Waarom zou je dat dan wel doen bij jezelf?
Nood aan een duwtje in de rug of een schop onder je gat om van start te gaan en vol te houden? Plan een gratis kennismaking in of ontdek mijn trajecten.
Check mijn Body Confidence Podcast en Youtubekanaal.