.png)
Aangezien ik als coach & therapeut met mensen werk rond drie belangrijke kernelementen binnen gezondheid (zowel fysiek als mentaal) namelijk zelfvertrouwen, zelfbeeld en lichaamsbeeld, ontvang ik logischerwijs heel wat mensen die op een of meerdere van deze drie elementen vastlopen of opmerken dat ze ermee worstelen.
In deze blog / podcast wil ik een belangrijke voorwaarde om in jouw kracht te kunnen staan en vanuit zelfvertrouwen en een sterk zelf- en lichaamsbeeld jouw leven te creëren, belichten.
Dualiteit is deel van het leven
Waar we met z'n allen namelijk regelmatig eens op vastlopen, is de dualiteit van het leven. We hebben onszelf doorheen de jaren vaak onbewust zo veel regels opgelegd dat het nagenoeg onmogelijk is geworden om nog volledig te mogen zijn zoals we zijn. Want niet alleen de wereld rond ons maar ook wijzelf bestaan uit diverse tegenstrijdigheden. Althans, da's waar het op het eerste zicht op lijkt.
Regen en zon, leven en dood zijn twee zeer gekende "tegenstrijdigheden". Maar als je er eens wat meer op inzoomt, zul je merken dat ze helemaal niet zo tegenstrijdig zijn. Ze zijn net heel versterkend voor elkaar. Je zou kunnen zeggen dat de ene niet zonder de andere kan en omgekeerd. Want zonder regen kunnen planten bijvoorbeeld, niet groeien. Maar enkel regen zou ook niet werken. Zon is even belangrijk als regen om te kunnen groeien. Hetzelfde geldt voor leven en dood. Als je niet leeft, kun je niet doodgaan. Als niets of niemand doodgaat, kan er geen nieuw leven ontstaan. Het is een zeer belangrijke en vaak dunne balans. Dode bladeren, dode dieren of wat dan ook dragen op hun beurt weer bij aan het nieuw leven. Het voeden van de grond, het creëren van ruimte voor nieuw leven, ...
Dualiteit is dus hoe je het ook draait of keert, deel van 't leven.
Alleen zijn we vaak zo geconditioneerd doorheen de jaren en onze opvoeding, dat we ons tegen die dualiteit verzetten. Waardoor we eindeloos worstelen met onszelf en alles rond ons. Stel bijvoorbeeld dat je het moeilijk hebt met een gevoel van verdriet. Dat kan verdriet zijn omwille van het overlijden van een huisdier zijn maar ook van een persoon, een toekomstbeeld omwille van een chronische ziekte of bepaald ander ziektebeeld bijvoorbeeld. En je vindt het moeilijk om je door dat verdriet, verlies en alle gevoelens die daarbij komen kijken, heen te bewegen. Je wilt dat verdriet helemaal niet ervaren, je wilt niet rouwen, je wilt die pijn niet, je hebt niet gevraagd om dit alles,... je wilt er dus vanaf of dit alles misschien op zijn minst wegduwen of kunnen controleren.
Misschien is dit herkenbaar?
Wel, dan is het eerst en vooral heel menselijk dat je in eerste instantie verzet en weerstand toont voor deze veranderingen waar je helemaal niet om gevraagd had of op zat te wachten.....
Maar tegelijkertijd. Zorgt die weerstand, jouw verzet en worsteling met jouw verdriet, dat verlies, ervoor dat je geen geluk kunt voelen. Dat er geen ruimte meer is om dingen te winnen of toe te voegen. Want jouw worsteling met jouw verdriet en verliest neemt alle ruimte in.
Dit is nu slechts een oppervlakkig voorbeeld om dit iets concreter te maken. Maar zie je dat je door je te verzetten tegen datgene wat zich aandient in jouw leven en realiteit, ervoor zorgt dat er geen plaats meer is voor al de rest? Of je het nu wil of niet.
Acceptatie
Het leven bestaat uit ups én downs. En met accepteren wat is, bedoel ik niet dat je met hangende schouders, als een geslagen hondje, een slachtoffer, door het leven moet gaan en dan maar alles moet aanvaarden en slikken wat je overkomt of wat jou wordt aangedaan.... zeker niet! Da's niet wat acceptatie betekent binnen ACT.
Acceptatie betekent dat je in jouw kracht blijft staan en dat je van daaruit bewust kiest waar je jouw energie en aandacht aan geeft.
Je accepteert dus niet vanuit een slachteroffer rol, maar vanuit jouw kracht. Om het met een beeldspraak duidelijk te maken, daar hou ik van, is acceptatie dus niet het touw waar je je aan vasthoudt om niet in de dieperik te vallen, loslaten en accepteren dat je te pletter stort. Maar het touw waar je mee aan het touwtrekken bent tegen alle monsters, gedachten, gevoelens, gebeurtenissen die je niet wilt toelaten in jouw leven, loslaat. Waardoor de energie die je tot hiertoe kwijt was aan die strijd, terug bij jou komt en ter beschikking is om jouw leven te creëren en voluit te leven en beleven.
Voel je het verschil?
Verander de manier waarop je naar jezelf kijkt en je verandert jezelf.
Helpt jouw perspectief of visie jou?
Er is geen juist of fout hé. Als jij acceptatie ziet als een falen, opgeven, het hoofd laten hangen, je verslagen geven, .. dan is dat helemaal juist. Dan is dat hoe het is voor jou en dan creëert die kijk op acceptatie en alles wat daarbij komt kijken, jouw toekomst. De vraag is dus nooit "het is toch waar" of "het is toch zo?" maar helpt dit jou?
Helpt deze kijk op jezelf, het leven, de gebeurtenissen in jouw leven, jou om het leven te leven waar je van droomt? Als het antwoord "ja" is, dan is er geen enkele reden om ook maar iets te veranderen. Oprecht! Mijn visie of kijk op de dingen en het leven is niet beter dan die van jou hé... het is steeds weer een kwestie van voor jezelf na te gaan of het helpend is voor jou of niet.
Wanneer je merkt dat iets jou niet meer helpt. Dat je erop vastloopt. Dat het een vicieuze cirkel of patroon geworden is, dan is het belangrijk dat je jouw perspectief leert bijstellen. Niet omdat jouw huidige kijk of beeld van de wereld of jezelf slecht is of verkeerd is. Maar omdat het niet meer up-to-date is met waar jij vandaag naartoe wilt werken met jouw leven. Zie het als het updaten van jouw GPS bijvoorbeeld. Je kunt bij de 1e instellingen blijven hé van de wegenkaarten. Daar is niets mis mee. Die zijn (of waren) helemaal correct in die tijd van jouw leven. En als jij voelt dat het goed is zo, dan moet je daar niets aan veranderen. Wanneer je echter merkt dat je steeds weer in doodlopende straatjes of op wegenwerken terechtkomt waardoor je vastloopt, geblokkeerd geraakt of vertraagd wordt? Dan heb je een keuze te maken. Voer je een update uit? Of blijf je zélf worstelen, zoeken en ploeteren?
Dualiteit is dus een zeer belangrijk iets in het leven en deze wereld. Wijzelf als mensen bestaan ook uit "tegenstrijdigheden" die in de kern eigenlijk eerder tegenpolen zijn van elkaar en die elkaar versterken of in balans houden. En wanneer jij jouw tegenpolen of schaduwkanten zoals die ook wel genoemd worden, niet kunt toelaten en accepteren, zul je merken dat je steeds weer gaat worstelen met jezelf, jouw zelfbeeld en/of jouw lichaamsbeeld. Waardoor je een soort van leegte kunt ervaren of een gevoel van disbalans, alsof er geen ruimte is voor jouw volledige zijn. Alsof je verstikt wordt.
En wat heel interessant is, moet je maar eens op laten, het woord waarmee je datgene waar je op vastloopt of wat je als belemmerend ervaart, omschrijft. Verwoordt veelal letterlijk wat je nodig hebt van jezelf om die vicieuze cirkel te doorbreken.
Kijk maar eens naar dit ene voorbeeld dat ik net gaf. Dat je jouw schaduwkanten niet kunt toelaten bijvoorbeeld en dat je daardoor een leegte of een verstikkend gevoel ervaart..... Niet gek toch. Als je een tegenpool binnen jezelf geen ruimte geeft. Dan blijft er een leegte na. Of als je een schaduwkant binnen jezelf verstoot en in de kofferbak ergens opsluit zodat het niet naar buiten kan komen. Dat je jezelf dan verstikt voelt... da's namelijk letterlijk wat je (veelal onbewust) doet met jouw schaduwkant. Het het zwijgen opleggen, vastbinden, begraven, ... VERSTIKKEN.
Ikzelf heb de afgelopen periode gedanst met de dualiteit in het therapeut zijn
Als therapeut heerst er veelal het beeld, of eerder ideaalbeeld, dat je altijd zen bent, de rust zelve, zacht, .... Wat ik in mijn rol als therapeut heel erg herken voor mezelf. Ik kan perfect die ruimte creëren voor mijn cliënten en da's oprecht een deel van mijn volledige zijn.
MAAR evengoed heb ik als persoon ook een energiek deel in mij. Een kant van mezelf dat graag beweegt, bruist, energie deelt, ...
Voor mezelf was (en is het soms nog) een zoektocht hoe ik die beide kanten in mezelf naar buiten kan brengen zonder door te slaan in de ene of de andere kant waardoor ik mezelf verlies in één van beide en na verloop van tijd voel dat ik mezelf precies blokkeer of saboteer....
Het was een strijd (verleden tijd) in die zin dat ik er even mee geworsteld heb vanuit mijn onderbewustzijn. Zonder het écht op te merken voor mezelf of te zien waar het vastliep. Ik voelde het wel aan alles dat ik iets miste of dat het niet helemaal dat was maar ik kon er mijn vinger niet opleggen en logisch gezien vanuit mijn brein, puur cognitief kon ik dat gevoel ook niet plaatsen.... dat heb ik ondertussen niet meer. Da's dan ook de kracht van het naar het bewustzijn te brengen zodat je ermee aan de slag kunt en vanuit je bewustzijn het opmerken en keuzes maken. Zolang het daar ergens onderligt en je het niet bewust ziet of opmerkt, blijf je op automatische piloot vanuit oude patronen reageren waardoor je dus in die vicieuze cirkel blijft draaien.
Op vandaag is het dus enkel op het zichtbare luik dat ik voor mezelf steeds weer de oefening doe om, van zodra ik dit deel opmerk in mezelf (ik weet ook hoe ik me dan voel, wat ik merk in mijn lichaam, hoe ik me gedraag in reactie op dit deel) bewust de actie te kiezen die mij brengt naar waar ik wil.
En dat is de kracht van therapie en persoonlijke groei in het algemeen.
Het helpt je om sneller op te merken en je bewust te worden van de belemmeringen onder het zichtbare gedrag. Zodat je jezelf niet van de regen in de drup duwt en met alle goede wil van de wereld jouw kernprobleem alleen maar versterkt omdat je acties onderneemt om dat zichtbare gedrag waar je vanaf wilt te bestrijden....
Hierdoor blijf je niet onnodig lang in diezelfde negatieve spiraal hangen met alle gevolgen vandien en kun je sneller verder schakelen en door de downs in jouw leven heen bewegen en groeien.
Therapie is dus helemaal niet iets voor de zwakken, zij die het niet zelf kunnen, mensen met trauma of wat dan ook... therapie is er voor iedereen!
Want we groeien allemaal op met bepaalde kernovertuigingen die ons op een bepaald punt in ons leven zullen belemmeren, vertragen of beperken. Niet omdat we een slechte opvoeding hebben gehad (of niet per se in elk geval, dit geldt voor sommigen maar zéker niet voor iedereen) of omdat we een zwaar verleden hebben gehad (opnieuw ook hier, niet voor iedereen in elk geval, het kan wel meespelen uiteraard) of wat dan ook..... maar simpelweg omdat we als baby als een onbeschreven blad op de wereld komen en hoe dan ook door anderen beschreven worden. Wat zeer helpend en cruciaal is voor onze overleving en persoonlijke groei in eerste instantie. Maar nadien worden we veelal niet geleerd hoe we bepaalde krabbels of teksten kunnen archiveren om plaats te maken voor nieuwe. Waardoor we vanuit die originele krabbels die, bij wie dus geen therapie volgt of niet aan z'n overtuigingen, mindset en dergelijke werkt, nog stammen vanuit onze kindertijd ons leven blijven creëren.
En nogmaals, er is NIETS mis met die krabbels hé het hoeft niet allemaal te komen vanuit trauma, slechte opvoeding of wat dan ook. Het is alleen dat bepaalde krabbels ons op een bepaald punt in ons leven niet langer helpen of dienen. En dan is het belangrijk dat je jouw eigen weg in 't leven kunt aanleggen. Want dat is uiteindelijk jouw geboorterecht hé... dat je JOUW eigen pad mag vinden en creëren en jouw eigen leven mag creëren en leven. Alleen lukt dat zelden tot nooit vanuit de fabrieksinstellingen ;)
Hoe komt dit bij jou binnen? Wat roept dit in jou op? Voel je herkenning? Weerstand? Beide?
Weet dat ik zeer toegankelijk ben. Je mag me steeds een PB sturen op Instagram of Facebook of een berichtje sturen via de chat (zie het tekstballon icoontje rechtsonder)
Ik ontvang jouw input, vragen, feedback en dergelijke met heel veel plezier. Het zou mij zelfs oprecht deugt doen dat je de tijd neemt om mij even te contacteren. Al is het maar om kort te laten weten dat je mijn podcast beluistert
En mocht je voelen dat je hier meer mee wilt? Mocht je merken dat je zelf ook blokkades of oude gewoontes hebt waar je steeds weer tegen aanloopt? Weet dan dat je welkom bent voor een eerste gratis kennismakingssessie...
P.S.: dankzij de VDAB loopbaancheques kun je jouw groeiverhaal al opstarten vanaf slechts 10,00 EUR per individuele coachingsessies.
Comments